Wnioski przyjęte na konferencji „Europa Karpat” 4–6 września 2012 roku

1. Karpaty stanowią region ważny w skali całej Europy. Wsparcie działań rozwojowych w obrębie Karpat może dać impuls wzrostu UE

W przededniu decyzji rozstrzygających o perspektywie finansowej Unii Europejskiej na lata 2014–2020 podkreślić należy wagę polityki spójności dla realizacji jednego z najważniejszych celów wspólnotowych, jakim jest harmonijny rozwój społeczno--gospodarczy na terenie całej Unii. Wsparcie budżetowe dla działań rozwojowych na terenie Karpat nie tylko przyczyni się do rozwoju gospodarczego UE, wspomoże walkę z bezrobociem i wykluczeniem społecznym, ale także stanowić powinno istotny element poszukiwania nowego potencjału dla odzyskania dynamiki wzrostu.

Nie możemy sobie pozwolić na to, by Europa nie korzystała w pełni z zasobów, jakie znajdują się na terenie Karpat. Dziś jest to utrudnione ze względu na bariery infra-strukturalne, brak właściwych, specjalnie adresowanych, programów wspierających współpracę regionalną i utrudnienia graniczne.

Dlatego naszym celem powinno być dążenie do przezwyciężenia tych przeszkód i uruchomienie specjalnych programów współpracy na poziomie lokalnym i regionalnym w ramach przyjętych ram finansowych na lata 2014–2020. Zachęcamy rządy i samorządy krajów karpackich do podjęcia takich inicjatyw. Mogłyby one stanowić rodzaj „projektów pilotażowych” dla przyszłej makroregional-nej Strategii Karpackiej Unii Europejskiej.

2. Współpraca parlamentów narodowych w formie „Sieci Parlamentarnej Współpracy Karpackiej” powinna stać się ważnym ogniwem współpracy karpackiej

Współpraca w regionie Karpat nie może ograniczać się jedynie do kontaktów rządowych i współdziałania samorządów terytorialnych. Ważnym jej elementem powinny stać się ożywione kontakty parlamentów narodowych. Stanowić one mogą istotną płaszczyznę wymiany doświadczeń, wspólnych przedsięwzięć o charakterze między-państwowym oraz uzgadniania polityki w obszarze Karpat.

Te potrzeby zrodziły inicjatywę powołania w parlamentach wszystkich krajów karpackich specjalnych „Karpackich Zespołów Parlamentarnych” (Kół Karpackich lub Klubów Karpackich, zależnie od przyjętego w danym kraju zwyczaju nazewnictwa). Składałyby się one z parlamentarzystów różnych partii i różnych specjalności merytorycznych, połączonych ideą współpracy karpackiej. Zespoły te, działając razem, utworzyłyby naturalną „Sieć Parlamentarnej Współpracy Karpackiej” i tym samym mogłyby stać się osnową merytorycznej współpracy nad szczegółowymi zagadnieniami z zakresu infrastruktury, środowiska, gospodarki czy też kultury.

3. Przedsiębiorczość lokalna powiązana z dobrem wspólnym powinna mieć priorytet przed inwestorami ponadnarodowymi

Obszar Karpat to specyficzny region gospodarczy, w którym inwestycje i rozwój muszą w sposób zrównoważony współistnieć z bogatymi zasobami środowiska naturalnego, będącymi narodowym bogactwem krajów karpackich. Dlatego też, wspierając rozwój turystyki i związanych z nią różnorodnych usług, należy zwrócić uwagę na zagwarantowanie narodowej własności dóbr przyrodniczych, zwłaszcza parków narodowych, i wspomaganie lokalnych wspólnot, tak by były w stanie sprostać konkurencji ze strony inwestorów ponadnarodowych.

4. Środowisko naturalne Karpat jest składnikiem europejskiego dziedzictwa. W celu jego lepszej ochrony Unia Europejska powinna przystąpić jako Strona do Konwencji Karpackiej

Przyroda w Karpatach to unikalne w skali europejskiej zasoby środowiskowe. Dla-tego wymaga ona ciągłej ochrony oraz wypracowania takich modeli rozwojowych tego obszaru, które nie naruszałyby naturalnej harmonii człowieka z ekosystemem. Kar-paty nie mogą być skansenem Europy, muszą się rozwijać i bogacić, ale też nie można zniszczyć ich przyrodniczych walorów. Dlatego ważne jest, by Unia Europejska, jako organizacja międzynarodowa, zgodnie z Traktatem z Lizbony, przystąpiła do Konwencji Karpackiej gwarantującej zrównoważony rozwój.